Een loodzware taak, zo voelde het. Het recenseren van de nieuwe cd van Current 93. Ten eerste, het is niet de gemakkelijkste muziek, David Tibet is niet de gemakkelijkste man en de Current 93-fans zijn niet de gemakkelijkste fans. Die fans, het zijn er niet zoveel, laten zich meestal lyrisch uit en zien in Tibet meer dan een muzikant. Er ligt dus nogal wat druk op me, al zal ik van Tibet niet zo snel last krijgen. Om mijn uitgangspositie wat zwakker te maken, ik ben ook niet zo bekend met het werk van Current 93. Of althans, ik was niet zo bekend met het werk van de band. Want om Aleph at Hallucinatory Mountains op waarde te kunnen schatten ben ik gaan grasduinen door het oeuvre van Current 93. Wat waarschijnlijk gaat resulteren in een levenslange fascinatie. En daarbij hielp Aleph at Hallucinatory Mountains. Deze laatste plaat, een product van drie jaar werk, wat ontzettend lang is voor een hyperactief man als Tibet, eigenlijk de enige man achter Current 93, is misschien wel zijn meest toegankelijke. Of zijn minst ontoegankelijke. Want makkelijk wordt het nooit met Tibet’s apocalyptische folk. Aleph is een conceptplaat over een Adamachtige figuur en laat al de bekende Tibet thema’s: occultisme, esoterisme, moord doodslag en natuurlijk de Apocalyps langskomen. Een plaat die zich laag voor laag ontvouwt en zoals al gezegd, net iets beter klinkt en net iets toegankelijker is dan zijn laatste platen. Je moet van de stem van Tibet houden, niet wars zijn van zweverigheid hier en daar, al wordt het hier stevig aan de grond gehouden door wat gitaarmuren, maar het geeft een puik inzichtje in Tibets wereld. En een opstapje voor een wereldreis door het universum Current93…
mij=Coptic Cat / Konkurrent
Black shi-hips ate the sky