Mark Knopfler – Get Lucky

Mark Knopfler - Get LuckyMet mijn vorige recensie van Mark Knopfler maakte ik niet echt vrienden. Toch ben ik nog steeds van mening dat Kill to get crimson een gezapige oude mannen cd is. Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door Get Lucky, het nieuwe wapenfeit van de voormalige voorman van Dire Straits. Want in tegenstelling tot de eerstgenoemde cd is dit nieuwe album een veel sterker album geworden. Met een hoofdrol voor de Keltische fluit, die je meteen al welkom heet in het up-tempo “Border reveir”. Daarnaast is het specifieke gitaargeluid weer terug getuige “Before gas and tv”, “Cleaning my gun” en “Remembrance day”. Af en toe neemt Knopfler de troubadour rol op zich zoals in het titelnummer, maar het best komt hij tot zijn recht als hij de blues speelt in het afwijkende “You can’t beat the house”. Dit nummer is ook live in de studio opgenomen en je merkt ook dan dat Mark en zijn band plezier hebben in het live spelen. Helaas staan er ook wel weer wat niemendalletjes op dit album zoals “Monteleone” wat het ultieme slaapliedje is geworden. “The car was the one” leunt vervolgens op dat herkenbare Hank Marvin tremolo gitaar geluid, wat toch echt een herhaling van eerdere zetten begint te worden. Daarnaast zal het afsluitende “Piper to the end” een gooi doen naar de begrafenis top tien. ‘When I leave this world behind me/To another I will go/And if there are no pipes in heaven/I’ll be going down below’ zingt Mark je toe. Om later nog eens je eraan te herinneren dat ‘this has been a day to die for’. Gelukkig maak ik dat altijd nog zelf wel uit. Want zolang Mark nog liedjes kan maken met hitpotentie zoals “Cleaning my gun”, wat het dichtst in de buurt komt bij zijn oude werk met Dire Straits, heb ik nog iets om naar uit te kijken in de toekomst. Met Get lucky heeft Knopfler in ieder geval weer een album gemaakt waaruit blijkt dat hij soms nog steeds fijne liedjes kan afleveren. Nu nog een volledig album van dat soort liedjes. Wellicht eens een heel fijn bluesalbum bijvoorbeeld.


mij=Mercury / Universal

12 reacties

  1. Ik

    Wat een slappe review zeg. Wees blij dat deze man geen CD’s meer vol stampt met DS-songs. Hij is een van de weinige uit ‘zijn tijd’ die laat zien dat ‘ie meer in z’n mars heeft. Albums van Claptop, J.J. Cale en Gilmour zijn een herhaling van de afgelopen decennia. Ik denk dat Piper To The End juist een van de mooise songs is die hij gemaakt heeft. Als je je ook maar een klein beetje verdiept had in de achtergrond van ‘t nummer, wist je dat het niet voor jouw kortzichtige persoontje is geschreven, egoïst.

  2. Ben

    Jeetje ik wist niet dat Knopfler nog steeds fan-girls had. Stoer ook, lekker anoniem schoppen.
    Afijn heb deze nog niet gehoord maar gezien de laatste wapenfeiten van de man ben ik al lang blij dat er iets positiefs uit dit album te halen valt.

  3. Anonymous

    Deze cd is muzikaal gewoon hartstikke goed.
    Het Knoplfer geluid is weer terug, zeker bij nummers als Cleaning my gun, Remembrance day, Get Lucky en The car was the one.
    Ik vermoed dat degene die de recensie heeft geschreven niet helemaal weet waar de nummers over gaan, maar hier is echt over nagedacht

  4. Anne

    1. Ga eerst informatie zoeken over de nummers en ga ze dan pas afkraken. Piper to the end gaat over een overleden oom in de oorlog die van doedelzak spelen hield.
    2. Mark is 2 weken geleden 60 geworden ,, verwacht niet de solo’s als die uit sultans of swing en Lady Writer Enz.
    3. Mark zijn muziek is niet alleen de muziek , maar het vertellen met woorden en met gitaar , en dat kan deze man geweldig.
    4. We All Love Mark Knopfler!

  5. Eddie Baby

    Recentist? Goh. Dat je recentie schrijf vind ik niet wel enigszins verklaarbaar gezien de uitspraak, maar recensist schrijven als recentist is wel bijzonder.
    Vind het niveau van de reacties verder niet zo heel veel verschillen met de tokio hotels en cinema bizarres hier op FU. Als er kritisch over je held gesproken wordt is het blijkbaar een slechte recensie…

  6. Mark Knopfler maakt prachtige muziek, maar het kenmerkde Dire Straits geluid is verdwenen. Daarom maak ik nu zelf maar Dire Straitsachtige muziek. Ik wil daarbij wel uitdrukkelijk vermelden dat ik mij absoluut niet het niveau van DS of MK wil aanmatigen.
    Erick Nova

  7. Rico Sloover

    Heerlijke cd. Luister met veel plezier naar zijn solo albums. The best is yet to come! Na sailing to Philadelphia vind ik Get Lucky weer een topper! You can’t beat the house vraagt om meer….en vooral veel langer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven