Bij rereleases gaat het vaak om materiaal dat nog niet eerder op cd is uitgebracht of om geremasterde versies. Wat de reden achter het opnieuw uitbrengen van deze releases is, dat is mij echter onbekend. De mensen bij Proper Records zullen er zo hun idee bij gehad hebben. Een ding is mij echter duidelijk: als zij iets doen dan gebeurt het goed.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet al het materiaal van Sonny Landreth ken, maar Levee Town uit 2000 is een goed album. Volgens Allmusic is dit zelfs een van zijn beste. Speciale gasten zijn John Hiatt en Bonnie Raitt, maar de basis is de vierkoppige band waarin Landreth gitaar bespeelt en voor de vocalen zorgt. Landreth schrijft zijn eigen nummers en als ik de liedjes ergens moest plaatsen dan is het in de rij van J.J. Cale, Mark Knopfler, Eric Clapton en John Hiatt. Allen gitarist, zanger en blank. Landreth heeft de blues, maar wel een die bij een blanke hoort: een beetje aan de brave kant. Zijn specialiteit is de slide gitaar. Voor hen die het album al hebben kan het echter aanlokkelijk zijn om deze Expanded Edition toch aan te schaffen. Als bonus is er een cd met vijf nieuwe liedjes die opgenomen zijn tussen 1998 en 2000, en qua kwaliteit niet onderdoen voor de originele opnames die op Levee Town verschenen.
Gone From Danger van Joan Baez is oorspronkelijk in 1997 verschenen en vind ik bijzonder sterk. Al weet Allmusic dit album dan weer minder te waarderen dan Landreth’s Levee Town. Baez houdt het vooral bij songs van anderen, zoals Sinéad Lohan, Betty Elders en Dar Williams. Het stoort mij geen moment, want ze weet de sfeer zo neer te zetten dat je de variatie aan schrijvers niet hoort. Deze liedjes, de stem van Baez en de sterke muzikale begeleiding maken van Gone From Danger een appetijtelijke maaltijd. De Collectors Edition is aangevuld met een registratie van een optreden, om precies te zien dat in de Mountain Stage op 11 augustus 1997. De meeste liedjes die gespeeld worden komen van Gone From Danger. De meerwaarde zit bijvoorbeeld in het meedoen van Sinéad Lohan op de door haar geschreven liedjes. En op het afsluitende “To Ramona”, van Bob Dylan, een naam waar Baez haar hele leven als ex- (muzikale) partner al aan gekoppeld is. Ik zou haar echter meer in de buurt plaatsen van een sterke vrouw als Emmylou Harris. Jammer van deze registratie is trouwens wel dat het publiek weggeknipt is tussen de tracks in, maar verder niets dan lof.
mij=Proper Records / Rough Trade