De mijn-vakantie-zit-erop-blues heerst. En ik heb er last van. Het valt niet mee om weer in het werkritme te komen. Maar ja, een mens mag blij zijn dat hij werk heeft…. De Amerikaan Spencer Bohren, geboren in 1950, heeft ook werk, als leraar en kunstenaar, maar in dit geval is hij op het album Live At The Tube Temple als muzikant en zanger aan het werk. Hij heeft bovendien de blues, hij speelt althans de blues en niet onverdienstelijk. Live At The Tube Temple bevat opnames gemaakt op twee locaties. De titel is dus wat bedrieglijk, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet hoor. Deze release lijkt door het handhaven van het gesproken woord van Bohren tussen de nummers door en het geklap van het publiek een registratie van slechts een optreden. Uit de gesproken aankondigingen van de nummers blijkt respect voor hen die de blues naar Amerika hebben gebracht, de slaven, en dit respect komt terug in de nummers. Het is namelijk blues van hoogstaand niveau. Hij speelt geen vette blues, maar zoekt het in prachtig getokkel dat mij wel wat aan een unplugged Eric Clapton doet denken. Alleen heeft Bohren net iets meer de blues. Hij speelt naast veel eigen nummers ook enkele bewerkingen van traditionals en twee covers: Hank Williams’ “Weary Blues” en een geweldige versie van Curtis Mayfield’s “People Get Ready’.
mij=Valve / Bertus