Lowlands mag dan weer achter de rug zijn en de muziekliefhebber mag dan nog zoveel discussiëren over wat goed en slecht was, het echte festivalwerk ligt al jaren achter ons. Veertig jaar om precies te zijn. Uiteraard heb ik het dan over Woodstock dat op 15, 16 en 17 augustus 1969 plaatsvond. Er zouden iets van 400.000 bezoekers zijn geweest, zo ongeveer tien keer Lowlands. Ik was er niet bij. Ik was toen ‘al’ wel twee jaar oud, maar het was in Amerika en dat in combinatie met ouders die niets hebben met popfestival maakte het voor mij een kansloze gelegenheid. Niet getreurd trouwens, want met de film en soundtrack uit 1970 had ik de mogelijkheid om het weer recht te zetten. Ook recent weer, want ik heb de film op drie tv-zenders voorbij zien komen en als je dat gemist hebt dan is er nog wel een dvd- en blu-ray-versie te koop. Ook is e.e.a. opnieuw op cd uitgebracht. Je hebt dan de keuze uit een 2-cd versie of een 6-cd versie met de titel Woodstock 40. Deze versies wijken overigens af van het originele album. Zo zijn er een aantal tracks niet teruggekeerd, zoals een van Ten Years After. Zelfs niet op de 6-cd versie. Daarentegen zijn er wel weer tracks toegevoegd, waaronder een aantal nummers die nog nooit eerder op cd verschenen zijn zoals “Bad Moon Rising” van Creedence Clearwater Revival. Als je dan ook nog bedenkt dat er ook nog allerlei cd’s in de handel zijn met losse Woodstock-concerten van afzonderlijke artiesten dan is de ultieme Woodstock-box nog niet uitgekomen. Die zal er misschien over tien jaar zijn. Voorlopig vermaak ik me echter wel met de 2-cd-versie, want er zijn alweer nieuwe bandjes die roepen om ontdekt te worden.
mij=Rhino / Warner