Jeniferever – Spring Tides

Jeniferever - Spring TidesZit er iets in het Scandinavische water? Is er een subsidiepot voor dromerige en sferische (post)rock? Hoe het ook zij, je haalt ze er zo uit: de bands uit Zweden, Noorwegen of IJsland die op hoogstaande wijze de rust en ruimte van hun land kunnen laten doorklinken in prachtige geladen sfeermuziek. Jeniferever uit het Zweedse Uppsala vormt daarop geen uitzondering. De mannen weten hoe ze indie, shoegaze en postrock moeten vertalen in gedragen en emotionele songs. Nummers van zes minuten die langzaam opbouwen naar een climax. Lichte kost is het niet. Pas bij meerdere keren beluisteren vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Daarbij zijn de teksten en declamaties van zanger/gitarist Kristofer Jönson zelden van relativerende aard. Hierdoor is Spring Tides in tegenstelling tot haar voorganger niet zo toegankelijk en is de speelduur van een uur in eerste instantie een behoorlijke opgave. Wie echter dit album de kans geeft om te groeien wordt rijkelijk beloond. Het – voor Jeniferever redelijk zware – gitaargeweld van “Ox-eye” is meeslepend, “The Hourglass” bouwt prachtig op rond een simpele gitaarmelodie en het indrukwekkende slot van “Nangijala” is wellicht het beste wat de band heeft gemaakt. Daarmee is Jeniferever niet de zoveelste postrockband uit Scandinavië maar staat ze inmiddels op eenzame hoogte in dit genre. De band stapt met enige regelmaat in het tourbusje om heel Europa af te reizen en uit ervaring weet ik dat de band ook live weet te overtuigen. De thuisopdracht voor de postrockers onder ons lijkt me nu wel duidelijk!


mij=Monotreme / Konkurrent

Een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven