The Bottle Rockets zijn als die goeie, ouwe kroeg op de hoek waar vrijwel nooit iets verandert. Je denkt er niet steeds aan, afgeleid als je bent door de nieuwste en hipste place-to-be, maar altijd kun je er terecht. De kleedjes op de tafeltjes zijn nog steeds dezelfde als toen. Het bier van de tap is eeuwig van dat ene merk, al staan er nu misschien ook flesjes met witbier en Corona achter de bar. Aan de tafeltjes zit soms eens een nieuw gezicht en in de cd-speler draait eens iets anders (maar meestal zijn het dezelfde krakers als altijd: Creedence Clearwater Revival, Townes Van Zandt, Stones, Lynnyrd Skynnyrd: eerlijke rock ‘n’ roll voor eerlijke mensen). De waan van de dag krijgt geen vat op de bezoekers, al ligt er altijd wel een krant op de stamtafel. Altijd gekreukt, ook al is ‘ie vers en zojuist om de deur gegooid door de krantenjongen. De tijdschriften zijn verfomfaaid en ruiken een beetje naar verschraald bier. Nog steeds dezelfde: een autotijdschrift, de Nieuwe Revu, de Donald Duck, alles wat de leesmap ter beschikking heeft. De asbakken mogen dan van de tafels zijn gehaald, de geur van sigaretten gaat nooit meer weg, net als de barkeeper en de grijns van de man op de kruk die zojuist zijn eerste biertje van de dag drinkt.
mij=Bloodshot Records / Bertus