Crappydog – Sure Ain't Getting Any Younger

Crappydog - Sure Ain't Getting Any YoungerIk vind het onbegrijpelijk dat Erik Vandenberge nog steeds niet keihard doorgebroken is in Nederland. Sterker nog, ik had eigenlijk wel verwacht dat hij ondertussen van wereldfaam zou zijn. En nee, dat is geen gemakkelijke prietpraat. Ik had verwacht dat de zelfbenoemde hippe fijnproevers zijn muziek allang opgepikt zouden hebben en hem tot een underground ster gemaakt zouden hebben. Dat zou niet meer dan verdiend zijn gezien het originele geluid (en min of meer uit nood geboren concept) dat Vandenberge liet horen op zijn drie platen Tent & Oilysmoke, Sleeping In The Closet en Iwan. Zijn vierde cd is in tegenstelling tot de eerste drie uitgebracht onder een bandnaam: Crappydog. Dat was de titel van een track van zijn bootplaat Iwan. Het album van Crappydog Sure Ain’t Getting Any Younger is dan ook veel meer dan zijn drie voorgangers een bandplaat. Ik vreesde even dat het toevoegen van meer instrumenten zijn eigen ‘garagefolkbluessound’ zou schaden, maar dit is gelukkig maar deels het geval en pakt bovendien positief uit. Het toevoegen van een behoorlijk krakkemikkig drumstel, droevig diepe baritonsaxofoon, contrabas en zaag blijkt een verrijking te zijn. De weemoedige sax maakt dat je af en toe aan Morphine moet denken. Het is dan wel de vuilnisbakkenversie, want de raspende stem van Vandenberge klinkt eerder als een al jaren op straat ronddolende muzikant dan als de warme croon van de in het harnas gestorven Mark Sandman. Het maakt Sure Ain’t Getting Any Younger tot een van de meest bijzondere (en zeker eigenste) platen die dit jaar van vaderlandse bodem is verschenen.


mij=Oily Smoke / Sonic

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven