Ome Storm was blij met Octahedron, het laatste album van The Mars Volta. Ik niet. Te weinig onrust en gekte, en daardoor in mijn beleving geen echt The Mars Volta-album. Gelukkig is gitarist Omar Rodriguez Lopez een schoolvoorbeeld van een workaholic en is hij bovendien niet te beroerd om alles op cd uit te brengen. Het nieuwste album van Rodriguez Lopez en consorten heet Xenophanes. De consorten in kwestie zijn deze keer broer Marcel, Thomas Pridgen, Juan Alderete de la Pena en Ximena Sarinana Rivera. Ofwel: de liveband van The Mars Volta zonder de toetsenist en zonder zanger Cecil Bixler Zavala, maar met een zangeres. Het ontbreken van het kenmerkende geluid van Bixler Zavala scheelt wel een stuk – hoewel Sarinana Rivera juist weer de hoge stukken voor haar rekening neemt -, maar verder is het een album dat naast de rustiger aanpak van Octahedron ook volop gekte kent. “Asco Que Conmueve Los Puntos Erógenos” bijvoorbeeld, een fraai fusion-achtig stuk. Omdat de meeste nummers relatief kort zijn en van zang zijn voorzien, is het allemaal net iets minder experimenteel dan andere solo-albums van Rodriguez-Lopez en dat is de cohesie ten goede gekomen. In een flink deel van de songs worden de stemmen van Rodriguez Lopez en Sarinana Rivera samengebracht, niet in harmonieën maar veelal in exact dezelfde zanglijnen. Dat geeft het geheel een spacey trekje. Het tempo waarin Rodriguez Lopez platen uitbrengt kan bijna niet anders dan tot mindere albums leiden. Xenophanes is er daar echter niet een van. Integendeel, het maakt de indruk van een afgerond album, met een productie die recht doet aan het materiaal. Ik heb hier heel wat meer van genoten dan van Octahedron.
mij=Rodriguez Lopez Productions / Konkurrent