“We hebben nog een album klaarliggen, hebben we eigenlijk al te lang niets mee gedaan” was zo’n beetje de boodschap in de comments bij deze recensie. Was getekend: Puin + Hoop, het Nederlandse drone/improv trio met de niet te googelen naam. En waarom dan, beste jongens van Puin + Hoop? Waarom nieuw materiaal zo lang achterhouden voor de steeds nieuwsgieriger wordende buitenwereld? Want erg nieuwsgierig was ik zeker na al die dronepracht die het drietal het afgelopen jaar heeft uitgebracht. Daarom doen we er nu direct maar twee tegelijk, moeten ze hebben gedacht. En dat was een buitengewoon goede gedachte, want opnieuw bewijst Puin + Hoop ze geweldig goed zijn in het maken van abstracte drones, wonderlijke soundscapes en geïmproviseerde ambient. P+H+Ph bestaat uit een zestal waanzinnig mooie geluidsexploraties die soms doen denken aan de geluidskunst van Supersilent (inclusief trompet!) en Dopplereffekt ten tijde van Linear Accelerator, en dan weer aan de meer ingehouden en ontroerende ambient van Machinefabriek. En het mooie is: Puin + Hoop doet dat op een minstens zo hoog niveau als de inspiratiebronnen. Wonderbaarlijk mooi, zeker in tracks als “Effect Me” en “Stervende Stofzuiger”. En dat geldt ook voor de live-registratie van hun eerste live-optreden Live at Zaal 100; wat ruwer wellicht, ietwat abstracter, maar evenzeer boeiend en fascinerend tot de laatste geluidseruptie. Geïmproviseerd van de eerste tot de laatste minuut, schuurt het, weerkaatst het, zweeft het, dronet het op een ingehouden manier die veel zegt over de kunst van het weglaten die Puin + Hoop zeer goed beheerst. Bijzonder sterk allemaal, en dan druk ik me zacht uit; tijd voor labels als Rune Grammofon, Type of Touch? Dacht het wel.
mij=tbfkagnk records