Voor een ballet van de Britse choreograaf Wayne McGregor schreef het IJslandse wonderkind Ólafur Arnalds de muziek. Het is wat mij betreft een gemiste kans dat er geen film van de uitvoering van het dertig minuten durende stuk op de EP van Arnalds te vinden is. Dat had me namelijk wel een mooie meerwaarde geleken voor deze cd, want de kans dat we dit ballet nog op het podium gaan zien hier in Nederland lijkt me klein. Bovendien zullen fans van Arnalds een deel van de tracks al in hun bezit hebben. Zo stond “3326” op Eulogy For Evolution en stonden “Vio Vorum Sma” en “Lokaou Augunum”, in iets andere vorm weliswaar, op de EP Variations of Static. Dat maakt de noodzaak tot overgaan tot de aanschaf van Dyad 1909 een stuk minder groot. Alhoewel de vier overige tracks op Dyad 1909 zeker wel de moeite waard zijn. Zeker het weerbarstige “Til Enda”, met glitchy beats die in de clinch liggen met de strijkers, is een geweldige track die uiteindelijk uitmondt in “Vio Vorum Sma (Dyad 1909 version)”. Arnalds liet in een Twitter-bericht desgevraagd overigens weten dat er binnen niet al te lange tijd een dvd zal verschijnen waarop alle vier de werken die samen de In the Spirit of Diaghilev-reeks vormen gebundeld gaan worden. Da’s wel iets om naar uit te kijken.
Ook Wintermusik van Arnald’s labelgenoot op Erased Tapes Nils Frahm is een tikkie merkwaardig. Oorspronkelijk waren de drie tracks op deze EP namelijk alleen maar bedoeld voor familie en vrienden als kerstgeschenk en was het dus een eigen beheer opname. Gelukkig heeft Erased Tapes hier verandering in gebracht. De cd is dan misschien niet meer zo exclusief, het is fijn dat mensen als ik nu ook kunnen genieten van het verfijnde pianospel van deze jonge Duiter. Hij schijnt afgelopen mei al aardig indruk gemaakt te hebben als voorprogramma van Peter Broderick en dat verbaast me niet. Daar sluit Frahm namelijk naadloos op aan. Vooral het bijna negen minuten durende “Due” is een song om helemaal in weggezogen te worden een droomwereld met vers vallende sneeuw in. De combinatie van piano met de celesta (een instrument dat je maar weinig hoort helaas en dat een soort van akoestische tegenhanger van de Fender Rhodes) is in alle drie de songs bijzonder mooi. Wie dit in twee dagen tijd op een achterna middag op kan nemen moet in de nabije toekomst tot veel meer moois in staat zijn.
mij=Erased Tapes / Konkurrent & Erased Tapes / Konkurrent