Krautrock heeft natuurlijk niet voor niets een Duits woord in zich. Maar om als Electric Orange dan in het intro van je nieuwe cd Krautrock From Hell dan ook nog eens met een Duitstalige inleiding te beginnen, dat werkt vrees ik niet echt drempelverlagend. Ik kan me echter zo voorstellen dat de hoogte van de drempel die deze Akense psychorockers opwerpen ze worst zal zijn. Dan hadden ze namelijk vast ook wel liedjes van rond drieënhalve minuut gemaakt in plaats van zeven lange grotendeels instrumentale tracks waarvan er drie langer dan tien minuten en een zelfs richting het halve uur zijn. Ik had er een hard hoofd in of ik dat wel zou trekken, een cd tot het aan het randje gevuld onder het kopje krautrock from hell, maar verdomd, deze Duitsers lukt het toch. Wie bij Hell overigens denkt aan heftig, hard en dwars komt bedrogen uit. Spooky en spacy, dat is het wel en in het afsluitende “Wurmloch” wordt er een beetje op de poorten van de hel geklopt door de drummer Georg Monheim. Maar vooral de klanken die Dirk Jan Müller uit zijn Hammonds, Mellotrons, mini-Moogs, Fender Rhodes piano en andere toetseninstrumenten tevoorschijn tovert zijn atmosferisch en hypnotiserend, maar wel voorzien van een grote dosis variatie. En anders is er altijd nog het gitaarwerk van Dirk Bittner en Josef Ahns dat tegen hem aan schuurt en je scherp houdt. Dat doet hij bijvoorbeeld in het uitgesponnen “Chorg (cpt. Gyrok’s)” en de lange trip die luistert naar de vage naam “Neuronomicon”. Die laatste doet me qua spacyness overigens sterk denken aan het vroege werk van Steven Wilson’s Porcupine Tree. Doordat het eigenlijk allemaal instrumentaal is schrik je bijna als er uit het niets in “hers” een zanger met een dik Duits accent opduikt, die overigens net zo snel weer verdwijnt. Het nut daarvan is me nu niet gelijk duidelijk, want zoals gezegd boeit Electric Orange instrumentaal gezien meer dan genoeg.
mij=Sulatron / Clearspot