The Young Republic – Balletesque

The Young Republic - BalletesqueSoms krijg je als recensent beeld noch gevoel bij een band. The Young Republic is er zo een. Balletesque ontglipt me aan alle kanten. Het octet (!) uit Boston heeft nochtans zonder meer smaak. Op de hoes wordt het album opgedragen aan grootheden uit de literatuur (Twain, Fitzgerald) en muziek (Woody Guthrie en Robert Johnson). Dat zegt iets over de ambitie die hier tentoon wordt gespreid. De folkrockers van The Young Republic mikken hoog met fikse strijkersarrangementen, soms bescheiden plukkend, maar meestal op volle toeren strijkend en authentiek klassiek. “The Alchemist” combineert dat aspect met een pikzwarte Mt. Eerie-gitaarriff, om daarna begeleid door een schreeuwerige, eindeloos kleppende zanger richting grote gebaar-crescendo te trekken, denk aan allerhande Canadezen en met name die van Arcade Fire. En toch heb ik in die beschrijving zelfs dat ene nummer nog maar half te pakken, want ik spot ook nog een Beirut-achtig Mexicaans feesttintje en hip swingende drums à la Franz Ferdinand. Volgt u het nog? Misschien is dat het probleem. Bovendien kreeg ik in de loop van de plaat ineens last van koude apen-allergie. Deze zanger zal echt geen Brit zijn, maar toch zat ik in “Rose Parade” en “Bows In Your Arms” aan Alex Turner en zijn Last Shadow Puppets te denken. En dat doe ik niet graag. Pas in het allerlaatste, eindelijk simpel (stampend) gehouden liedje “Tough Year” sluit ik vrede met de man. Het is het enige nummer waar zowel tekst als muziek echt emotioneren, op een manier zoals Okkervil River het kan.


mij=End Of The Road

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven