Christopher Sky – What It Is, It Isn’t

Christopher Sky had ons nog gewaarschuwd. Weinig is wat het lijkt op dit album van Christopher Sky. Vermoedelijk doelt hij met de titel op de sound van zijn producties. Deze houden steevast het midden tussen akoestisch en elektronisch. Misschien dat zijn elektronische muziek akoestisch bedacht is. Of zit het anders, …

Ronin – Bruto Minore

De Italianen van Ronin zijn een stelletje droogkloten. Daarmee doel ik niet zozeer op de tracktitels van hun post-rockplaat (“Sherzo quasi maggiore”), maar vooral op het uitgebeende woestijngeluid. Deze gasten houden van graatmagere gitaren en drums. Wanneer tijdens het slotnummer “Bryson” een heus chorus-pedaal wordt ingedrukt, voelt het als een …

This Is Shit – ///

This Is Shit. Dat is vragen om problemen! Nu moeten deze drie Franse producers met iets goeds komen. Met ‘du shit’, allicht. Vermoedelijk werd er wel wat gerookt bij het maken van deze lekkere dansplaat. Loop de druggy tracktitels zelf maar een keer na. In de opener (en titeltrack) beginnen …

Matana Roberts – Coin Coin: Chapter Four

De grootste en gekste free jazz-toeteraar Albert Ayler sprak ooit de wijze woorden: ‘”Trane [John Coltrane] was the father. Pharoah [Sanders] was the son. I was the holy ghost.” Mijn eigenwijze referentiepunt voor het genre is tot op heden altijd de zoon gebleven. Wat dat volgens Freud precies over ondergetekende …

Saigon Would Be Seoul – Everywhere Else Left Behind

Mocht er een hemel bestaan, en mocht de duivelse Erik Satie daar mogen verblijven, dan speelt hij nu waarschijnlijk in de hal van Petrus zijn geniale liftmuzak. De sardonische Franse minimalist verwarde en vermaakte het aardse met zijn Gymnopédies en andere bewust lege composities. Dat alles ver voor zijn tijd, …

Nickolas Mohanna – Smoke

Een van de leukste en meest verrassende nineties-hits is en blijft, wat mij betreft, “The Box” van Orbital. Een spookachtige trip met gesamplede klavecimbel, door de wonderlijke botsing van stijlelementen intrinsiek tijdloos. Wikipedia geeft (daarom) als genre wijselijk het generieke ‘electronica’. Misschien moet ik die benaming hier ook maar eens …

AKE – I Remember The Trees

Door een mooi toeval verkeerde ik een week lang in droneland. Ambient van het zwaarste soort. Niet langer kan men dan nog spreken van ‘meubelmuziek’. Flauw geformuleerd: Satie wordt Satan, wanneer duistere blokken de kamer vullen. Allereerst gaf ik Fennesz’ nieuwe album een nieuwe kans. Grote voorganger Pitchfork doopte Agora …

Helado Negro – This Is How You Smile

‘Left out, an ocean on top.’ De kwaliteitssprong van het jaar, komt op conto van Helado Negro. Ik besprak tien jaar geleden Awe Owe voor uw favoriete muzieksite, al ontbreekt het bewijs. Het bleek een aangename, doch ietwat neuzelige ‘weird folk’-plaat, een prototype waar het platenlabel Asthmatic Kitty er die …

HTRK – Venus in Leo

Tijdens een Vuelta-etappe babbelden Jeroen van Belleghem en Karsten Kroon over popmuziek. Een lokale band passeerde de revue. De stijl? ‘Indie kunstmuziek’, opperde Jeroen. Karsten diende hem, zoals altijd, van repliek. ‘Indie is toch allang mainstream geworden.’ Het Australische HTRK, is zo bezien geen indie. Hoewel het duo al een …

Spindle – MicroExpressions

André Kuijpers en bovengetekende zijn rocksterren in Breda. Dat zegt weinig, het gaat ten slotte om een cultuurbarbarendorp. Ik vermeld een en ander slechts uit overwegingen der zuiverheid. (IJdelheid is ons Brabo’s vreemd.) Als muzikanten zijn we elkaar dan ook op verschillende momenten tegengekomen. Ik herinner me een fotosessie, a …

Jaarlijst 2018: Ludo

1. Viagra Boys – Street Worms 2. Chantal Acda & Bill Frisell – Live at Jazz Middelheim 3. John Bramwell – Leave Alone the Empty Spaces 4. Bent van Looy – Yours Truly 5. Deafheaven – Ordinary Corrupt Human Love 6. Francis Harris – Trivial Occupations 7. Moodie Black – …

Terug naar boven