Vandaag mag ik het over mijn held Kevin Barry Moore, oftewel Luka Bloom, hebben. Ik heb al sinds zijn debuut Riverside in 1988 een zwak voor deze Ierse troubadour: een gitaar, sterke songs met dito teksten en een zanger met een stem die mij aangrijpt. Meer is er eigenlijk niet nodig. Inmiddels heeft hij een indrukwekkend oeuvre opgebouwd, waarbij ik toch vooral de eerste albums als zijn hoogtepunten zie. En dan is er in 2010 een nieuwe genaamd Dreams In America. Eigenlijk had ik het kunnen weten: het is geen nieuw album. “Dreams In America” is namelijk een nummer dat terug te vinden is op zijn debuut. Er was toch al een verzamelaar van Luka? En nu weer een? Nee, dit is geen verzamelaar in de pure zin van het woord. Luka nam oude songs opnieuw op, en dat is een verstandige zet. Dit vooral omdat een album als Salty Heaven productie technisch te opgeblazen is, terwijl liedjes als “Ciara” en “Don’t Be So Hard On yourself” in een kale uitvoering het best tot hun recht komen. Dreams In America grijpt vooral terug naar de eerste albums en wordt aangevuld met wat bijzondere opnamen in Dublin met een heus orkest in “I Hear Her, Like Lorelei” en “Love Is A Monsoon”. Ondanks dat ik intens geniet van dit album kun je best een boom opzetten over de noodzaak van het uitbrengen van deze release. Wat meer verrassing was beter geweest. Belangrijker vind ik het dat Dreams In America een prima excuus is voor een nieuwe reeks aan optredens en dat Luka begin april ook in ons land te vinden is. Met dit album kun je alvast in de stemming komen.
mij=V2