Orphaned Land – The Never Ending Way Of OrWarriOR

Hee die Prikkie,
Is het een aardig idee om een soort dubbelrecensie van dat album van Orphaned Land, The Never Ending Way Of OrWarriOR, te doen? De promo daarvan schijnt al twee maanden bij jou te liggen, waarschijnlijk heb je ‘m over het hoofd gezien. Een kennis van me, bij de studentenvereniging Karpe Noktem waar ik (nog altijd) bij rondloop, kwam ermee aanzetten en ik vind het geweldig! Dat begon met de single “Sapari”, een apart soort kruising van folkmetal à la Turisas en vrouwenmetal à la Nightwish. Normaal gesproken ben ik geen metalhead, maar ik vind dit hele album eigenlijk erg lekker. Komt ook omdat het niet écht metal is. De uitbarstingen zijn gedoseerd, er weegt veel prog, folk en Oosters op tegen de metal, en er wordt veel meer in gezongen dan gegrunt. En voor die kennis van me (een fan van Porcupine Tree) telt natuurlijk zwaar mee dat de plaat is geproduceerd door Steven Wilson. Nu ben ik eigenlijk wel benieuwd wat jij ervan vindt. Roep eens? O ja, en ze staan op Wacken waar ik dit jaar voor het eerst naar toe ga…
Ha Stonehead,
Goed plan, hoor. Maar wel verrassend dat we dan bij dit album uitkomen. Het ligt inderdaad al te lang bij me, maar van over het hoofd zien was geen sprake, want al bij de aankondiging dat ik het album zou krijgen verheugde ik me erop. Ik kende Orphaned Land alleen nog van naam, maar die kwam ik steeds tegen bij recensies van Amaseffers wereldalbum “Slaves For Life”, mijn nummer drie in mijn jaarlijstje van 2008. Logisch ook, want net als Amaseffer betreft het hier Israëli die heel wat van de klanken uit het Midden-Oosten in de muziek verwerken. Ik vind het overigens wel echt metal, zij het progmetal met volop Arabische klanken, of zoals ze het zelf noemen “Jewish Muslim Metal” (!) of “Middle Eastern Progressive Metal”. Maar het kan moeiteloos naast de Amaseffers, Ayreons en andere avontuurlijke progmetal. Amaseffer had meer een soundtrackbenadering, met veel sfeervolle geluidseffecten en gesproken teksten, Orphaned Land is meer rechttoe-rechtaan – voorzover je daar bij progmetal van kunt spreken. Gelukkig zijn er hier ook volop zeer smaakvolle intermezzo´s te vinden, zoals bijvoorbeeld Bereft In The Abyss. Dit is avontuurlijke muziek zoals je die zelden tegenkomt. Dit album is in elk geval voor mij aanleiding om ook de backcatalogue eens in te duiken.

mij=Century Media / Suburban