The Besnard Lakes – Are The Roaring Night

De wereld in mijn hoofd is niet groot: het is alsof ik gevangen zit. Af en toe glipt er wel een woord of zin naar binnen, maar de betekenis wordt opgeslokt door de massa. Ik ben namelijk snipverkouden. Ik ben fysiek aanwezig, maar daarmee is alles zo ongeveer wel gezegd. Dit past wel bij Are The Roaring Night, het derde album, van de Canadese The Besnard Lakes. Niet dat zij verkouden zijn. Nee, zij trekken mij naar binnen met hun sferische sfeervolle muziek en laten mij daar meedeinen op de door hen veroorzaakte golven. Ik hoor wel stemmen: van hem, van haar. Het gaat over oceanen en dan word ik alweer meegesleurd door de vloeibare massa. Muzikaal is er geen eenduidige stempel op te zetten: post-rock, shoegaze, psychedelica, folk, maar daarmee dekt het de muzikale lading nog niet. Ik doe mijn ogen dicht en waan me in een andere wereld en onderga het avontuur. Pas als de muziek is afgelopen en ik mijn ogen weer open doe, dan blijk ik weer in mijn eigen wereld te zitten. Ik kan het verhaal alleen niet na vertellen. Het was een prettige reis, maar waar ik was? Ik weet het niet.

mij=Jagjaguwar / Konkurrent