Toen ik de informatie ging opzoeken voor deze cd, kwam ik in eerste instantie bij de verkeerde uit. Bij de Engelse singer-songwriter Tarrbaby, om precies te zijn. Maar nee, dat was een r teveel. Tarbaby – geen site en geen MySpacepagina – was een trio dat in het begin van de jaren zeventig lokale bekendheid genoot in Florida. Zanger-gitarist Patrick Muth, toetsenist-bassist Brewster Banks en drummer Wally Knoelke brachten in 1973 dit album uit en Gear Fab zorgt in 2010 voor een rerelease. Eerlijk gezegd snap ik de toegevoegde waarde niet zo. Het is bluesgeörienteerde gitaarpop zoals die eind jaren zestig, begin jaren zeventig veel werd gemaakt, met hier en daar een randje psychedelica of garagerock. De heren hebben ook daarna geen grootse carrière gehad. Uit het feit dat op het hoesje vermeld is dat “Gotta Find Me A Woman” een hit werd in Panama City en Tallahassee mag blijken dat het destijds bepaald niet als iets revolutionairs werd gezien. En nee, in 2010 is het dat nog steeds niet. Het is best vermakelijk, maar eerlijk gezegd hoor ik weinig dat me ertoe zal brengen deze cd nog eens uit de kast te trekken. Daarvoor is het simpelweg te weinig onderscheidend. Wilson Picketts “Mustang Sally” en CCR´s “Bootleg” komen nog voorbij, maar ook die versies laten geen blijvende indruk achter. Rest de vraag wat erger is: een slechte indruk maken of géén indruk maken…
mij=Gear Fab / Clearspot