Als je ooit bij een huiskamerconcert bent geweest, dan weet je dat het ongelooflijk intiem is om iemand zonder noemenswaardige versterking puur aan het werk te zien. Nog puurder is het als iemand voor zichzelf aan het spelen is zonder dat het een optreden is: gewoon om lekker te spelen. Hoogstens dat er wat familie of andere toevallig aanwezigen bij zijn. Emit Bloch, zijn echte naam is David Turn, deed dit, zoals waarschijnlijk velen, maar nam zijn liedjes wel op. Op een dictafoon. Het lukte echter niet om de puurheid in de studio te vangen en besloten werd om de opnames onder de titel Dictaphones Vol. 1 uit te brengen. De bluegrass, de folk, het zit Emit Bloch in het bloed. Als ik niet beter zou weten dan zou ik Emit Bloch inschatten als de inspiratiebron voor folkies als Bob Dylan en Woodie Guthrie. Bloch is inderdaad Amerikaan, maar schijnt tegenwoordig in Londen te wonen. Dictaphones Vol. 1 ruikt echter naar het platteland en de eenvoud van het leven. Je houdt ervan of je kunt er absoluut niet tegen, volgens mij is het met het werk van deze urban cowboy niet anders. Ik vind het in ieder geval ontroerend en puur zoals hij met bijna nooit meer dan een akoestische gitaar zijn liedjes breekbaar brengt.
mij=One Little Indian / Bertus