Soms heb je van die vreemde vooroordelen, dingen die meer over jou zeggen dan over iets anders. Zo moet ik altijd wanneer ik een hoes zie waarop een paar hoofden net boven een wateroppervlakte uisteken aan Slint denken, de fameuze plaat Spiderland. En meestal is dat geheel onterecht. Doch, in het geval van Whip, het debuut van het naar hun bandmentor vernoemde trio Witt uit San Diego, geeft het mijn vooroordeel een juiste duiding. Achttien nummers in een genre – mathrock – dat haar wortels kent in die plaat worden geserveerd. Toch is die verwijzing naar Slint niet helemaal correct. Witt zit meer in de meer berekenende kant van de mathrock, qua geluid tussen A Minor Forest, Don Caballero, June Of ’44 en Lumen in. Mathrock die soms zelfs meer richting de jazz neigt dan de bovengenoemde bands, soms zelfs met een hang naar het “Nederlandse” Knalpot. Een richting die vooral wordt gevolgd op opvolgende EP There’s Blood, dat dankzij verrassende erupties en sprongen met regelmaat weet te boeien. Dit in een genre waarbij het gebrek aan vocalen er nogal eens toe leidt dat de muziek naar de achtergrond verschuift. Hoewel wat gefluister of gesproken woord zoals bij Enablers ook hier niet zou misstaan, is het geen gemis dat de drie hun mond veel dichthouden, maar zeker een toevoeging als hij wel open gaat. Spijtig is alleen dat we het met beide albums alleen met mp3 releases moeten doen. De 100 fysieke exemplaren die begin 2009 uitgekomen zijn van debuut Whip zijn reeds sinds lange tijd allen verkocht, en There’s Blood is alleen in mp3 uitgebracht. Hopen dus dat snel een leuk label deze heren oppikt en beide platen opnieuw uitbrengt in fysieke vorm. Maar tot die tijd moeten we het doen met Bandcamp.
mij=Bandcamp