Om zo’n 27 jaar na de introductie van de compact disc een album te laten beginnen met de geluiden die je hoort als je een plaat opzet is bijzonder achterhaald, juist nu de cd op haar laatste beentjes loopt en het vinyl een mooie comeback beleeft. Dat gezegd hebbende moet ik bekennen dat ik de internethype rond The Morning Benders uit het hippie-esque studentenstadje Berkeley wel begin te begrijpen. Hun melodieuze indiepop met rijke instrumentatie (die marimba op “Cold War”!), slimme melodietjes en fijne zang is namelijk van bijzonder hoog niveau. Niet voor niets speelden ze al in het voorprogramma van soortgenoten als Grizzly Bear en Yeasayer. Net als op hun debuut uit 2008 is de invloed van Phil Spectors Wall of Sound weer duidelijk aanwezig. Volgens de band zelf kwam de inspiratie voor dit tweede album echter uit een heel ander vat, met artiesten als R. Kelly, My Bloody Valentine, Blur en Kate Bush. Echo’s van ontelbare andere indiebandjes maar ook van de groten uit de sixties klinken door in de prettige songs van Big Echo. Vooral de single “Excuses” en het onbetwiste hoogtepunt “Stitches” laten horen dat The Morning Benders inderdaad een paar stappen voorlopen op de vele, vele stijlgenoten.
Mij=Rough Trade