Soms heb je gewoon even een hart onder de riem nodig. Als het weer eens niet meezit, bijvoorbeeld wanneer je relatie uit is of als je weer eens zonder werk zit, zoals in mijn geval. Dan kun je wel een oppepper gebruiken. Gelukkig is daar dan precies op tijd de derde plaat van Marnie Stern, die zich op haar twee eerdere platen al liet gelden als een soort van motivatie-coach gewapend met een gitaar en een hoog stemmetje, en die samen met haar ongeleide projectiel van een drummer (Zach Hill, bekend van onder meer Hella) een flinke lading notenbalken en oneliners over de luisteraar uitstortte. Maar deze derde plaat is toch even net iets anders dan de opgewekte twee vorige platen, al was het alleen maar vanwege het feit dat hij zelf-getiteld is, wat suggereert dat deze plaat een stuk persoonlijker opgevat zou kunnen worden. Nog steeds zitten de nummers vol met druk wriemelende gitaarlijntjes, straffe drumroffels en dwars door elkaar lopende cheerleader-zang, echter de sfeer is een stuk minder losgeslagen dan voorheen en er zijn zelfs relatieve rustpunten te vinden in de vorm van “Transparancy Is The New Mystery” en “Her Confidence”, die beide behoorlijk slepend zijn te noemen. Van een achteruitgang qua kwaliteit is gelukkig geen sprake, en ondanks de iets donkerder sfeer weet Marnie nog steeds enorm opwekkende songs in elkaar te steken, met een paar geweldige pop-hooks die na een paar keer draaien niet uit mijn kop te slaan zijn. Nog steeds is dit geen lichte kost en moet je er wat in groeien, je kan er echter op rekenen dat deze plaat weer in mijn jaarlijst terecht gaat komen.
mij=Souterrain Transmissions / Konkurrent
2 reacties