Iron & Wine – Kiss Each Other Clean

Iron & Wine - Kiss Each Other CleanDat Samuel Bean (aka Iron & Wine) niet vies is van westcoast-achtige meerstemmige koortjes liet hij ons al horen op The Shepherd’s Dog, zijn vorige release uit 2007. Op dat album verraste hij ons bovendien met een meer gevarieerd instrumentarium: naast het bekende akoestische gitaarwerk hoorden we ineens trommels, toetsen en andere tierelantijnen. Het nieuwste kunststukje van de man met enorme baard, dat de prachtige titel Kiss Each Other Clean heeft meegekregen, gaat op de ingeslagen weg verder. De harmonieuze koortjes zijn nog steeds aanwezig, zelfs nadrukkelijker dan ooit. Zo nu en dan balanceren de verschillende zanglijntjes op het randje van catchy en kitscherig, zoals alleen The Bee Gees dat in hun beste (dan wel slechtste) dagen konden. Gelukkig weet Bean als een ware Philippe Petit zijn evenwicht te bewaren en blijkt dit wederom een erg geslaagd album te zijn. We wandelen in gestage tred van het ene prettige popnummer naar het andere. Want daarin onderscheidt deze plaat zich toch van haar voorgangers: alles klinkt nog wat gelikter en net wat poppier dan voorheen. Tracks als “Walking Far From Home”, “Monkey’s Uptown” en “Rabbit Will Run” vervelen niet snel en zouden het zomaar eens goed kunnen doen bij een groter publiek. Het grootste risico, en dat is een gevaar dat eigenlijk geldt voor het hele oeuvre van Iron & Wine, schuilt in het feit dat je als luisteraar door het lage, vaak lijzige tempo van de muziek in slaap gesust wordt. Alles lijkt op een gegeven moment emotieloos en afgevlakt te gaan klinken. Wanneer je voor de tiende keer zachtjes zingt dat “alles in het leven verschrikkelijk is” luistert niemand meer naar je hartenkreet. De oplossing lijkt gevonden te zijn in “Your Fake Name Is Good Enough For Me”, het zeven minuten tellende sluitstuk van Kiss Each Other Clean, dat begint met een uptempo Afrikaans ritme zoals Vampire Weekend en Yeasayer dat gebruiken, maar halverwege verandert in een tranentrekkende lofzang aan een verloren liefde. Een ware apotheose van een prachtig album.


mij=4AD / V2

4 reacties

  1. Ik wil hem en Will Fitzsimmons weleens ingetogen ZZ Top covers zien spelen :S
    ik vroeg me al af wanneer jullie dit briljante album eens zouden recenseren. die verwachting is bij deze ingelost. Sam is the Man!
    peTer
    @mousique: als we nu eens een dikke sponsor hadden dan konden we alles wat los en vast zit recenseren, maar die is er niet. Dan ben je afhankelijk van aanschaffen van schrijvers of downloads als albums niet ter beschikking gesteld worden door platenmaatschappijen. Zo werkt het nu eenmaal.

Laat een antwoord achter aan mousique Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven