Het verhaal van Rigby is bijna on-Nederlands. Kort samengevat: zanger in een dip, aan de dope, band in crisis. Maar eind goed al goed, zanger Christon Kloosterboer is er weer bovenop en stond weer fier overeind achter de microfoon bij de opnamen van Solid Ground, de nieuwe cd van Rigby. Die vind ik een stap vooruit ten opzichte van het debuut. Al is er nog steeds een groot verschil tussen de stootkracht van Rigby op het podium en Rigby in de studio. Dat zou best eens een bewuste keuze kunnen zijn, die ook best te verdedigen is. Om een voorbeeld te geven kan ik “Fire” aanhalen. De basis van deze wat fellere song is volgens mij prima. Goede melodie, lekker refrein, maar het mist die stevige smaak waar het volgens mij om schreeuwt. De oeh-oeh-koortjes staan nu bescheiden op de achtergrond, maar hadden zich naar voren moeten wenden, de overgang naar het couplet had driester gemogen en het einde een stuk scherper en dynamischer mogen. Dat moet wel als je zoals Rigby, volgens mij nog steeds doet, tot over de grenzen denkt. Wat dat betreft zou Rigby eens moeten luisteren naar een band als Carpark North (als je een song als “Tell Me” hoort, zul je die vergelijking ook gelijk snappen), die op hun albums wel wat extremer durven te denken. Ik vind Solid Ground qua songs namelijk zeker wel een prima visitekaartje. Met songs als potentiële Coldplay-achtige meezinger “Let Go” kunnen ze weer een tijd de boer op.
mij=Universal
4 reacties