Vicious Rumors – Razorback Killers

Luisteren naar een nieuw album van oude helden kan voor mij niet anders dan gepaard gaan met gevangen worden in een vlaag van nostalgie. Terugkijken en luisteren naar hun oude albums van eind jaren tachtig maakt dit de tiener in mij los. Neem Vicious Rumors. Vooral de eerste vier (Soldiers Of The Night, Digital Dictator, Vicious Rumors, Welcome To The Ball) kon ik spellen. Nog steeds snap ik niet goed waarom de band ontsproten aan het brein van gitarist (en koning grilligheid) Geoff Thorpe niet veel groter is geworden. De eerste albums staan nog steeds als een huis. Ondertussen zijn we echter dik twintig jaar verder en is Vicious Rumors sinds het overlijden door een auto-ongeluk van zanger Carl Albert die net de band verlaten had toe aan haar vijfde zanger in pak ’em beet tien jaar. Gelukkig laat nieuweling Brian Allen (ex-Malice) op Razorback Killers horen behoorlijk zijn mannetje te staan en blijkt Geoff Thorpe het schrijven van kloeke metalsongs nog niet verleerd te zijn. Op de een of andere manier herken je een Vicious Rumor-song toch altijd in een vloek en een zucht. De manier waarop Thorpe melodie, snelheid en een (toch behoorlijk) agressieve ondertoon combineert heeft tot een duidelijke signatuur geleid. Snijdend en strijdend als in “Razorback Blade” is de band op zijn best, al laat Vicious Rumors in een voortslepende song als “Black” horen dat ze knap kunnen variëren. Alleen de sound van de dubbele basdrum op Razorback Killers vind ik …And Justice For All-achtig dof. Jammer is dat. Verder is Razorback Killers namelijk een ouderwets goede metalplaat die zo op het legendarische Shrapnel Records uitgebracht had kunnen worden.

mij=Steamhammer / SPV / Suburban