Qua cijfers schijnt Turnstiles een van de minst verkopende albums van Billy Joel te zijn uit het begin van zijn carrière. Ook al was deze nog altijd goed voor dik een miljoen verkochte lp’s, ik verbaasde me hier toch wel ietwat over. Ik dacht dat’ie veel succesvoller geweest was. Ik vroeg me af waar deze gedachte vandaan kwam, misschien ligt de oorzaak wel in het feit dat ik de lp’s van Joel een tijd lang eindeloos veel gedraaid heb en ze daardoor ergens in mijn grijze massa een eigen hokje hebben. Dat was de periode dat ik zelf nog piano speelde en ervan droomde ooit in een band te spelen. Dan was Joel het uitstekende voorbeeld. Ik was echt dol op de afwisseling tussen pianoballades en uptempo songs van Joel en zag mezelf in gedachten live al helemaal los gaan in een soortgelijke show als Joel in het begin van “Prelude / Angry Young Man”. De piano centraal in een killer uptempo rocksong, dat vond ik geniaal. Zonder dat daarbij overigens de andere instrumenten veel aan plek hoefden in te leveren. In die song stoeiden juist synths, gitaar, bas en drums zo lekker met elkaar. Voordeel was bovendien dat Joel op zijn eerste lp’s nog wat minder opgepoetst klonk en dat stond mij wel aan, want mijn andere ik wilde in mijn tienerjaren eigenlijk nog liever in een metalband. Maar dat combineerde zo rot met mijn pianospel. Daarvoor zou je toetsen moeten spelen, maar Joel liet horen dat dat (bijvoorbeeld dus in “Angry Young Man”) prima samen ging. Na het luisteren van deze heruitgave van Turnstiles (wederom geweldig gedaan door Mibile Fidelity Sound Lab) vroeg ik me wel af of Billy Joel nog iets zou doen met “Miami 2017 (I’ve Seen The Lights Go Out On Broadway)” als de tijd daar is. Wat blijft dat toch een prachtig liedje. Zal ik dat intro nog steeds kunnen spelen? Ik vrees van niet eerlijk gezegd…
mij=Mobile Fidelity Sound Lab / Bertus
4 reacties