Ooit gehoord van The*Ga*Ga*s? Nee? Nou, dat treft, miljoenen mensen hebben nooit van dit gezelschap gehoord. Deze band viel uiteen, Slaves To Gravity kwam ervoor in de plaats. In 2008 scoorde dit gezelschap met Tommy Gleeson, Toshi Ogawa en Mark Verney aardig met hun debuut Scatter The Crow. Slaves to Gravity produceert rock en postgrunge. Soms op zijn Posies, soms Silverchair, soms Creed, maar in alle gevallen best lekker. Na een EP’tje in 2009 is het dan nu de beurt aan de o zo spannende opvolger. In Engeland zijn de vergelijkingen met Mansun niet van de lucht. Dat vind ik maar te gemakkelijk. Iets aan Slaves to Gravity komt totaal niet Brits over. En, blijkbaar is dat voor een Engelse band een gigantische prestatie. Slaves to Gravity heeft namelijk een potje vocalen in de aanbieding die ergens tussen Brandon Boyd, Mike Patton en Myles Kennedy van Alter Bridge in ligt. Dan heb je het bij elkaar over het beste arsenaal aan rockvocalen van halverwege de jaren negentig tot nu. Vocalen die niet alleen een stempel kunnen drukken maar ook in staat zijn om genres te overbruggen. De rocksongs op dit album Underwaterouterspace zijn meezingers met aanstekelijke melodieën, gedragen gitaarriffs en stevige drumpartijen. Verwacht geen compositorische acrobatenstunts, geen epische toonzettingen maar Arrow Classic Rock-songs voor in de auto met een dik aangezet geluid. Kortom, MOR-rock, maar dan uit Engeland. Da’s positief bedoeld en opvallend.
mij=Steamhammer / SPV / Suburban
4 reacties