Met vier albums in de laatste vijf jaar houden de mannen van Blitzen Trapper er een ouderwets werktempo op na; herinnerend aan de gouden tijden van de seventies (roots)rock, die ze zelf ook maken. Hoewel de inzet prijzenswaardig en sympathiek is, moet ik toegeven dat hun platen me tot op heden nauwelijks konden bekoren. Intelligent in elkaar gezet, zeker. Maar ze hadden tegelijkertijd iets maniëristisch over zich, alsof de band in haar eigen hermetisch afgesloten wereldje verkeerde. Een zekere ironie heeft het wel dat nu Blitzen Trapper op American Goldwing aanmerkelijk eenvoudiger en herkenbaarder uit de hoek komt, ik wél enthousiast wordt. Zo conservatief. De ijkpunten zijn glashelder; de vertrouwde folkhelden waar iedereen, dus ook Ryan Adams en The Felice Brothers (check “My Hometown”) zich door laten inspireren. Denk ook aan alle keren dat Excelsior-acts de countryside opzoeken. Neil Young, The Band en Bob Dylan, circa Planet Waves, kom er maar in. Blitzen Trapper voegt daar een goede catchy sneer aan toe; opener “Might Find It Cheap” neigt zelfs naar The White Stripes. “Love The Way You Walk Away” is nog wat hitgevoeliger, iets in de akkoordenreeks doet me ‘oh oh oh trouble in America’ zingen. Blitzen Trapper als een soort Razorlight, wie had dat ooit gedacht. Lekker raggen in houthakkershemd en dan meedeinen rond het kampvuur met mondharmonica en accordeon. ‘My love is like a galaxy, it seems slow but it sure does shine.’
mij=Sub Pop / Konkurrent
4 reacties