Clap Your Hands Say Yeah – Hysterical

Clap Your Hands Say Yeah - HystericalJe hebt wel eens van die weken die veel van je vragen. Op zich niet erg, maar van stukjes schrijven komt dan weinig. Toeval bestaat niet, aldus het gezegde, maar Hysterical van Clap Your Hands Say Yeah is deze week de bijpassende soundtrack. Ik vind het prima, want het is een lekkere plaat om bij weg te dromen en alles even te laten wat het is. Als er dan toch weer een stukje moet komen, dan zit mijn pc te klieren. Wel internet, geen internet, wel internet, geen internet, ik word er bijna chagrijnig van en naar de oorzaak blijft het raden. Gelukkig kalmeert de Amerikaanse band mij enigszins. Rustig blijven jongen, maar berusten hoeft ook niet, lijken de muzikanten mij te willen zeggen. De muziek klinkt op het eerste gehoor namelijk gewoontjes, maar de gelaagdheid is heerlijk en de plaat is er echt een die veel gedraaid moet worden om haar geheimen vrij te geven. Op Wikipedia staan ze te boek als post-punk indieband, maar ik zou er toch ook wel een laagje folk bij genoemd willen hebben. De plaat die David Gray nooit gemaakt heeft na White Ladder of die door zijn eigenwijsheid bij die van de Villagers past. Nu ik langzaam grip krijg op dit album, zou ik toch ook grip moeten krijgen op mijn pc. Maar ik vrees dat ik eerdaags in een hysterische bui beland en de pc met een boog uit het raam vliegt.


mij=V2

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven