Beach House – Bloom

Beach-House_Bloom.jpgZelden is de recenserende goegemeente het zo eens over een band. Werden de eerste twee platen van Beach House ontvangen als sympathieke, melancholische zomeralbums die wel wat minder lo-fi en minder in hetzelfde tempo gespeeld mochten zijn, hun derde, Teen Dream, werd door vrijwel iedereen enthousiast ontvangen. De nummers waren sterker, het soms al te brakke geluid had plaatst gemaakt voor een wat strakkere sound en er werden zowaar verschillende tempi gebruikt. Nu twee jaar later de vierde plaat is uitgekomen, zijn de meningen weer gelijk. Bloom is een aardige plaat en niemand durft boos te worden op een zangeres met een lief Frans accent. Maar ook de kritische noten worden door iedereen gedeeld: er wordt geen vooruitgang geboekt en de verschillende accenten zijn op dezelfde plekken gelegd als op Teen Dream. Hoe graag ik nu een ander geluid zou laten horen dan collega-recensenten, ik doe het niet. Want ze hebben allemaal gelijk. Bloom is the son of the return of Teen Dream part II. Maakt het Bloom tot een vervelende plaat? Nee, maar ook niet tot een memorabele plaat. Zal ik Bloom nog vaak, op lome, melancholische zomeravonden draaien? Ongetwijfeld, als die avond lang genoeg duurt. Teen Dream was een van de leukste platen van 2010. Helaas, Bloom is dat ook.


Mij=SubPop / Konkurrent

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven