De timing lijkt me niet goed: I Know What Love Isn’t is geen plaat voor het najaar. Hoogstens voor een warme, zonnige nazomer, maar nog beter zijn zwoele zomeravonden na een verstikkend warme dag, wanneer je alleen nog maar op een terrasje wilt hangen met een glas wijn. En niet te moeilijke en zeker niet al te opzwepende muziek wilt horen. Jens Lekman houdt het allemaal netjes en ingetogen en zelfs het cynisme en de dwarse tekstgrappen zijn minder prominent aanwezig. Ander minpuntje: vrijwel elk nummer is in hetzelfde tempo ingespeeld, waardoor het alleen de kwaliteit van de liedjes is die je op het puntje van je stoel houdt. Want verder zijn er voornamelijk pluspunten te bedenken voor dit album. De tot in de puntjes uitgewerkte arrangementen (bij het titelnummer moest ik aan Belle & Sebastian denken), de soepele zanglijnen en de tekstuele vondsten. Ook de stijlvolle grapjes (het giechelende meisje in het titelnummer)zijn goed gevonden. We snappen nu ook waarom zijn vorige release als restjesplaat moest gelden. Want elke liedje op I Know What Love Isn’t gaat over hetzelfde thema: mislukte liefdes. “Become Someone Else’s”, “She Just Don’t Want to Be With You Anymore”, “The World Moves On”. En omdat zelfrelativering en zelfspot in het werk van Jens Lekman tot het hoogste goed behoort, lacht hij er zelf maar om: “The End Of The World Is Bigger Than Love”.
Mij=Secretly Canadian / Konkurrent
4 reacties