Mumford & Sons – Babel

Mumford & Sons - BabelHet zou waarschijnlijk op zijn plaats zijn om een paar kanttekeningen te plaatsen bij het nieuwe werk van Mumford & Sons. Bijvoorbeeld dat er weinig ontwikkeling waar te nemen is ten opzichte van Sigh No More en of het nou nodig was voor zo’n band om nog een cover op te nemen (“The Boxer” van Simon & Garfunkel). Maar jullie kunnen de pot op. Van mijn kant geen kanttekeningen. Want die cover komt best goed uit de verf en eer dat die langskomt hebben Mumford & Sons allang op eigen kracht indruk gemaakt. Bovendien is de belangrijkste en grootste geruststelling dat Birdy niet het album binnengewurmd is met haar schattige verschijning. Het nummer dat de Mumfords met haar opnamen voor de film Brave staat namelijk wel op het album, maar zonder haar en in een iets andere versie met een andere titel. Babel doet mij denken aan iets bijbels, met een spraakverwarring enzo. Mumford & Sons brengen echter het tegengestelde van een spraakverwarring. Deze Babel verbindt en zal nog meer mensen trekken dan het debuut. Maar het is niet terug te horen dat dat het doel geweest is. Ik geloof oprecht dat Marcus Mumford met zijn mannen de studio in is gegaan met het idee om de muziek op te nemen die ze zelf het allerleukst vinden om te maken. Dat levert vijftien ongelooflijk zuivere liedjes op. Er zit heel veel tijd en aandacht in dit album. En nee, inderdaad, er zijn geen echt spannende keuzes gemaakt in de productie maar hier geldt echt het gezegde ‘if it ain’t broke, don’t fix it’. En dus zit alles erin waartegen ik geen weerstand kan bieden. De stem van Marcus Mumford, de uiterst harmonieuze samenzang, de banjo die er lekker doorheen huppelt. En het mooiste toch, die aanzwellende sound, als de intercity die niet stopt waar ik woon en dus na een lange aanloop uiteindelijk keihard voorbij dendert. Dat zit onder andere in “Hopeless Wanderer”, in “Broken Crown” en in “Below My Feet”, drie tracks die achter elkaar op Babel staan en pas over de helft, waardoor de mannen er wel in slagen om een uur lang te boeien. En dat is knap voor een album dat eigenlijk niet verrast. Maar dat kan dus als het om vakwerk gaat. Rembrandt vroegen ze ook niet om ‘iets abstracts’ op het doek te zetten.


mij=Island

10 reacties

  1. Tja, fijn dat je het zo kunt ervaren.
    Voor mij is het behoorlijk teleurstellend, dit album. Het heeft niet meer het verrassingseffect dat het eerste album had en m.i. blijft er dan ook niet veel bijzonders meer over. te makkelijk.
    smaken verschillen.

  2. Stonehead

    Ben benieuwd wanneer de remixes komen 😉
    http://soundcloud.com/monkey-safari/monkey-safari-little-lion-man
    Tja, fijn dat je het zo kunt ervaren.
    Voor mij is het behoorlijk teleurstellend, dit album. Het heeft niet meer het verrassingseffect dat het eerste album had en m.i. blijft er dan ook niet veel bijzonders meer over. te makkelijk.
    smaken verschillen.
    Deze cd probeert trouwens iets te verbieden wat volstrekt legaal is in Nederland:
    http://www.solv.nl/weblog/de-kleine-lettertjes-op-de-cd-van-mumford-sons/19224
    Ik vind er eigenlijk best wel wat voor te zeggen dat je anderen niet gaat lastig vallen met deze CD….
    “Which one of Mumford’s sons is this? I can’t keep them all straight.” (NoahWG eerder vandaag op twitter)
    “Samenvatting van Mumford & Sons in Ziggo Dome vanavond: http://i.imgur.com/leIDA.gif
    (bron: https://twitter.com/alfro_j/status/318055084170809344 )
    Nog meer Mumfordparodie: http://www.youtube.com/watch?v=as4O2ZorKP8 (via @Lauphex)

Laat een antwoord achter aan Stonehead Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven