Eigenlijk was ik best pissig toen ik de tracks op LV zag. Slechts negen songs, die grotendeels al als bonustracks of singletracks zijn uitgebracht. Chickenfoot maakt er een sport van zoveel mogelijk geld uit de zakken van de fans te kloppen door steeds weer nieuwe versies met een paar extra tracks uit te brengen. Als ze zoals aangekondigd een jaartje andere dingen gaan doen, dan mag je toch best ter overbrugging een volwaardig live-album verwachten? De dvd Get Your Buzz On/ Live In Phoenix van de eerste tournee bevat veertien tracks en met inmiddels twee prima albums op hun naam had dat aantal tracks moeiteloos gehaald kunnen worden op een cd. Nu ontbreken bijvoorbeeld geweldige songs als “Avenida Revolucion”, “Three And A Half Letters” en “Dubai Blues”. Bovendien zijn het afzonderlijke tracks, waarbij niet even de moeite is genomen het aan elkaar te plakken. En dan is er ook nog eens weinig publiek te horen. Kortom, noch de volgorde (eerst vier tracks van III dan vijf van het debuut), noch de setlist, noch de vorm heeft iets van een concert. Dat gezegd zijnde is het natuurlijk wel een genot om de heren live aan het werk te horen. De band is een eenheid (ook met Kenny Aronoff als vervanger van drummer Chad Smith op de opnamen van de III-tournee). Er zijn veel Van Haleninvloeden vanuit Sammy Hagar en Michael Anthony te horen, maar het heerlijke gitaarspel van Satriani zorgt voor een duidelijk andere sfeer. Michael Anthony is gewend met zijn basgitaar de ruimte tijdens de solo's op te vullen, dus ook live blijft het geluid moeiteloos overeind. De songs die er wél opstaan zijn prima, met bijvoorbeeld “Oh Yeah”, “Turnin' Left” en “Lighten Up”. Daarmee is LV een prima tussendoortje, maar bij lange na niet het monumentale live-album dat het had kunnen zijn.
mij=Edel
4 reacties