Maan – Manifold

Maan - Manifold‘What the devil is that sound?’ bromt de heerlijk lethargische zanger van Maan ergens. Als ik hem ten minste goed verstaan heb, wat nog niet zo evident is bij deze mompelaar. In een van de haast catchy hoogtepuntjes (dat trouwens wel gewoon “Love Lost” heet) doet hij zelfs aan Stuart Staples van de Tindersticks denken. Een vergelijking die men verder kan vergeten, want Manifold komt recht uit een ijskoude eighties-kelder. Niks soul, enkel eeuwigdurende pijn. (En lekkende verwarmingsbuizen.) In twee woorden: “Accept Defeat”. Het zijn liedjes die je eigenlijk op tape moet horen. Ze kunnen de Opscene ervoor heroprichten. Een half uur lang heersen hier doem verkondigende basgitaren en orgelpartijen uit Italiaanse giallo-films. Mensen worden er van trappen gesmeten. Amusant en aandoenlijk buitenbeentje is “Damocles”, een liedje waarin plots Nederlandstalige poëzie klinkt. Niet dat er tekstueel veel verandert. ‘”Onopzettelijk heb ik iemands koning geschaakt maar evengoed ben ik een pion kwijt.’ En even later nog wat duidelijker: ‘Trek ik misschien je strop aan?’


mij=Kraak

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven