Laten we het eerst eens even over de hoes hebben: wat een stoffige foto! Zo, dat is er uit. De foto van de promo die hier op de deurmat viel – uit dezelfde sessie – was overigens nog stoffiger. Eigenlijk had ik niets eens de neiging om de cd ooit te draaien. Maar dat gebeurde toch, en … inderdaad… de muziek is totaal niet stoffig. Elizabeth Simonian woont tegenwoordig in Rotterdam – waar ze ook op het conservatorium studeerde – , maar werd geboren in Cyprus als kind van een Zweeds-Noorse moeder en Armeense vader. Kijk, dat is al totaal niet meer stoffig. Op haar debuut Moonility zoekt het ze het tussen folk, jazz en singer-songwriter. De songs schreef ze zelf, al dan niet met hulp van toetsenist Thierry Castel (o.a. Wouter Hamel), die ook de songs arrangeerde en produceerde, en gitarist Andres Suntrop. Moonility is haar debuut en bevat elf tracks. Het is volgens mij een beetje verzand tussen alle andere releases. Ik kan er althans weinig over vinden, terwijl het al in februari verscheen. Het ligt aan je eigen muzikale voorkeuren welke liedjes je voorkeur hebben. Mijn favoriet is het folky “Sleepin´ Deep” waarvan steeds weer als ik aan de grond genageld sta: wat een stem! Of luister eens naar “In Loving Memory”, waar je tranen bij elk pianotingeltje omhoog gestuwd worden als was zij een Kate Bush met niet wat minder dramatiek. De songs worden overigens op het gehele album met minimale instrumentatie vorm gegeven en ik vind het meer dan geslaagd. Simonian verdient het om meer aandacht te krijgen, maar had iemand haar niet kunnen zeggen dat die hoes écht niet kan?
mij=Wedgeview Music
4 reacties