Het Rotterdamse My Own Army blaast hoog van de toren: een ‘unique sound’, ‘epic songs’ en ‘intense lyrics that leave you questioning the moral fabric of our society’. Ik heb mijn best gedaan, maar veel meer dan het opnieuw uitvinden van de grunge hoor ik er niet in. Het is vooral veel Soundgarden. In de opbouw van de songs, in de mix en in de zanglijnen van Herman de Kok. Niet in het bereik helaas. Soms is het heel indrukwekkend, op andere momenten krijg ik het idee krijgt dat hij op het randje van overschreeuwen zit en dan is het een stuk minder aangenaam. Voor de rest klopt het allemaal als een bus. Het klinkt heel behoorlijk, de grooves zijn zeker aanwezig en het zou zomaar heel leuk kunnen zijn. Ware het niet dat het allemaal wat braaf binnen de genrelijntjes is, ook al weten ze de valkuil van brave drie-minuten-huppeldeuntjes vakkundig te omzeilen. Wat ook niet helpt dat het wel erg veel mid-tempo is. Meer variatie zou de balans sowieso goed doen. Ook met die aanpassing zou het echter niet meteen een wereldplaat worden. Bij de eerste luisterbeurt was ik het halverwege eerlijk gezegd al behoorlijk zat, en dat bleef ook daarna zo. Ondanks dat is My Own Army een band die het op festivals vast goed zal doen. Lekker herkenbaar rocken door heren die best weten waar ze mee bezig zijn. Maar tegelijk is het te generiek om speciaal voor naar een festival te gaan. Too Many Faces toont dat helaas vrij duidelijk aan.
mij=RVP Records
4 reacties