Mother’s Finest – Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts

Mother's Finest - Goody 2 Shoes & The Filthy BeastsAch, wat zonde! Ik heb gemist dat Mother’s Finest begin april in Nederland was, anders had ik deze recensie wat eerder geplaatst. Nu heeft Mother’s Finest ook gemist dat ze in Nederland waren, als ik de site mag geloven: ’03 NL-HAARLEM – PATRONAAT – GERMANY’ en ’04 NL-ENSCHEDE – GERMANY’. Onder leiding van Jean ‘Baby Jean’ Kennedy en Glenn ‘Doc’ Murdock timmeren ze al ruim vier decennia aan de weg. Waar sommige bands vaker van bandleden wisselen dan van onderbroek, heeft Mother’s Finest alweer tien jaar vier van de zes oerleden in de gelederen. Ook de zoon van Baby Jean en Doc, Dion Derek (Murdock), is weer in de line-up te vinden, na Nederlandse uitstapjes als bassist in Kane en drummer in Intwine. Na de zeventiger jaren droogden de successen op en na Meta-Funk’n Physical uit 2003 – een plaat die met hiphopinvloeden en elektronische beats wel heel ver van het Mother’s Finestgeluid af stond – kwamen er alleen nog live-albums uit van de band. Zowaar, in 2014 werden ze getekend door SPV/Steamhammer met het album Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts al zo goed als afgerond. Tien tracks waarin de funk en rock weer vooraan staan, zoals al te horen was in de single “Shut Up”. Op songs als “Another Day” en “Tears Of Stone” hoor je dat ze nog steeds aansluiting zoeken met de hiphop-crowd. Dat gaat niet ten koste van de zang van Joyce Kennedy, dus van mij mogen ze. Per slot van rekening hebben ze zich nooit gestoord aan genregrenzen, dus waarom zouden ze dat nu wel doen? Deze ronde ligt de nadruk wel weer ferm op de funkrock, en zo hoor ik Mother’s Finest toch het liefst. De elektronische bliepjes in “Take Control” doen even het ergste vrezen, maar het slaat al snel om in een soort ZZ Top-elektro-boogie. Ook al zijn niet alle tracks even sterk, het blijft allemaal van behoorlijk niveau en met wat uitschieters ertussen is Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts dan ook gewoon een geslaagd album. Op de digipak-editie van de cd en de vinyleditie is nog een bonustrack te vinden: een livemedley van “Illusion”, “Satisfaction” en “Born To Be Wild”. Die laat horen dat Mother’s Finest, uitstapjes of niet, een echte rockband blijft.


mij=Steamhammer/SPV

Een reactie

  1. Eddy

    Sinds ik ze als jong broekie op Pinkpop Journey en Thin Lizzy weg heb zien spelen, heb ik een zwak voor deze band (=fan). En ik moet zeggen dat deze cd me mee is gevallen na de bij mij tegengevallen Meta-Funk’n….. etc. Gelukkig laten ze zoals altijd merken dat het een liveband pursang is. Met geluid die vaak lekker heavy uit de speakers knalt. Joyce is nog steeds een podiumbeest, die in tegenstelling tot de hedendaagse “sterretjes” geen marketing/sociale media-concept is. En zelfs wat outfits zijn de jonkies trendvolgers. 🙂

Laat een antwoord achter aan Eddy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven