Five The Hierophant – Through Aureate Void

Five The Hierophant - Through Aureate VoidWelke (recentere) bands kende ik eigenlijk met een saxofonist? Ik moest er echt even over nadenken en stiekem keek ik even wat recente archieven in. Ik kwam uit op bands als Nordmann, Spidergawd, Black Country, New Road, The Comet is Coming, De Lorians, Portico Quartet, Sons of Kemet en ook Godspeed You! Black Emperor bracht een saxofoniste mee naar Roadburn drie jaar terug, net zoals Mythic Sunship twee jaar terug een sessie deed met een saxofonist. Stuk voor stuk fijne bands, met vaak de sax als jazz-component en vaak prominent aanwezig, maar dat ligt ook aan de aard van dat geluid. Ik vind het wel wat hebben als tegenhanger of compleet vervanger van de elektrische gitaar bijvoorbeeld. Ook bij de wat stevigere bands werkt dat best goed, denk Ex Eye, Møster!, REZN of Dead Neanderthals. Bij een act als Five The Hierophant valt dat ook behoorlijk op en het geeft zo’n act een compleet eigen kleur en dynamiek. Through Aureate Void is het tweede studio-album van Britse band, na het debuut Over Phlegethon uit 2017. De band manoeuvreert een beetje tussen rustigere suspense/ambient en zware post/psych-achtige doomjazz met een randje blackmetal. De saxofoon zorgt voor een jazzy en licht-experimentele leidraad waarbij het regelmatig probeert te ontsporen, maar het wordt gelukkig nooit een onverdraagzame chaos. Alhoewel. Het laatste nummer “The Hierophant (II)” begint nog wat te experimenteel naar mijn smaak, maar er wordt uiteindelijk wel een rustige en bijna sereen zonnige punt achter het geheel gezet. Maar het lekkerste zijn toch wel de heavy fuzzende riffs die er op het album regelmatig worden ingegooid. Lompe sludge of doom, met een sax als gierende aanjager. Neem “Leaf in the Current”, waarop regelmatig een bevrijdend headbangmoment voorbijkomt. Lekker. Dat wordt dan soms omgeven door onheilspellend pratende stemmen en hier en daar sijpelen er licht-obscure synths door het geluid heen. Er wordt op dit album dus een mooi evenwicht gevonden tussen spelspanning en uitbarsting. Zo is “Berceuse (for Magnetic Sleep)” vooral een rustig tussenstuk met de nodige suspense, alsof een tijger steeds loert naar zijn prooi. Op andere momenten zitten we dus vol in een spannende jacht, waarna de prooi behendig aan stukken wordt gereten en opgevreten. Dit is een zeer smakelijke buit, met als verrassende saus een dosis sax om je poten bij af te likken.

Dark Essence

File: Five The Hierophant – Through Aureate Void
File Under: Smakelijke buit
File Music: [Bandcamp] [SoundCloud]
File Social: [Facebook] [Instagram]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven