Ergens tijdens alle coronamaatregelen ben ik begonnen om (bijna) wekelijks iets te schrijven over de (in mijn oren) beste plaat van die week, want veel concerten/festivals zijn er ook niet en het houdt je zo lekker van de straat. Ondertussen ben ik bezig met een sprint naar het einde van het jaar. Ik gun het Kanaan nog wel om ook iets over te schrijven, ik was ze vorig jaar ook al glad vergeten met hun uitstekende Double Sun-album. Ze brengen ook wel veel uit, vorig jaar ook nog Odense Sessions (met Jonas Munk van Causa Sui) en dit jaar verscheen ook nog Live In Oslo. Earthbound is wel gelijk andere koek van het Noorse drietal dan eerder werk, dat vooral in de hoek zat van jazz/kraut/psych. Na het korte rustige introotje “Prelude” werd ik bij de eerste draaibeurt gelijk verrast door het stevige karakter van “Return to the Tundrasphere”. Kanaan heeft de fuzz-knop volledig open gegooid op dit album waardoor het geluid veel meer verschuift naar het zwaardere stoner/sludge/doom/heavy psych-werk, naar eigen zeggen geïnspireerd door bands als Colour Haze, Hawkwind, Elder, Motorpsycho en Acid Mothers Temple. “Pink Riff” is daarna een fijn opgefokt stuiter-werkje, met bijzonder gedreven drums, jankende gitaren, massale riffs en acrobatisch baswerk. Dat kan nog een tandje harder, smeriger en sneller, moeten ze gedacht hebben. “Bourdon” heeft een ongekend voortjakkerende drive, onder andere veroorzaakt door waanzinnig (jazzy) drumwerk, alsof je luistert naar een op hol geslagen stoomwals. Wat een magistraal nummer. Zo sterk heb ik Motorpsycho nog niet eens live horen jammen, hoor ik mezelf denken. Na deze spetterende vulkaanuitbarsting is “Mirage” het broodnodige rustpunt om de scherven bij elkaar te zoeken, om vervolgens de ratelende fuzz weer vol open te gooien in het midtempo “Mudbound”. Dichtgesmeerd met zware klonten modder om even lekker doorheen te woelen. Op de helft gelukkig wel een rustpunt om even bij te komen. Misschien had ik het mooier gevonden als ze dat vaker zouden doen, want we weten (vooral ook) van eerdere albums dat ze ook een mooi rustig sfeertje met finesse kunnen neerzetten. Nu is het een logge psych-doom-achtige ervaring dat aan veel andere bands doet denken (Belzebong bijvoorbeeld), maar voor liefhebbers van dit soort zware kost niet te versmaden. “Crash” is goed geplaatst hierachter met nog lomere doom-metal. De transformatie tot een heel andere band is dan compleet bij Kanaan. “No Star Left Unturned” drijft op monotoon jagende drums/bas omgeven door rondtollende psychedelische effecten en dat beukt nog even een piep in je oren. Wat een creatief trio om ineens met zo’n plaat te komen. Met open mond het jaar uit gaan, het beste vuurwerk voor de jaarwisseling.
Jansen
File: Kanaan – Double Sun
File Under: Vuurwerk voor de jaarwisseling
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram] [Twitter]