Eigenlijk lees ik de biografieën alleen als ik feiten nodig heb voor mijn stukjes. Ik begin echter uit verveling na het draaien van een aantal nummers van Off Blue van Brother JT deze toch te lezen.Ik citeer: “Brother JT has recorded about 10 albums, none of which sold too many copies.” Ik moet glimlachen, omdat ik dit wel enigszins begrijp. Broer maakt met zijn lofi-nummers nou niet wat je noemt makkelijk toegankelijke muziek. Bovendien is een heel album wel een behoorlijke hap. Een blik op de website van zijn platenmaatschappij Birdman levert weer een ander aanvullend inzicht op: “One of the most solid and beautiful do-it-yourself psychedelic records ever.” Ik moet nog meer glimlachen. Als ik het zou spelen zou ik inderdaad zelf een stevige gitaar inpluggen en er heel wat meer pit aan toevoegen. De links met het psychedelische van The Beatles of Syd Barrett zijn te volgen. Ik vrees alleen dat ik wel heel wat aan joints moet roken om hier op te gaan vliegen.Toch zijn er best mooie momenten. De songteksten bijvoorbeeld. Beter was het geweest om het aan te bieden in een reeks EP’s of singles of in de sterkste momenten op een EP. Bijna 45 minuten achter elkaar is teveel van het goede. Broer zou mij bovendien als naaste familielid voortaan beter vooraf kunnen vragen wat hij moet doen om succes te krijgen. Of hij moet dan niet willen. Dat kan ook.
mij=Birdman / Munich