Ministry & Co-Conspirators – Cover Up

Ik ben geen begenadigd songschrijver. Integendeel zelfs. Maar ik heb wel eens zitten denken en dan vooral als ik weer eens naar een cover zit te luisteren, door wie zou ik mijn werk wel eens opgenomen willen zien worden. Ik neem aan dat er meer artiesten zo wel eens filosoferen over hun werk. Bruce Springsteen mag wel, Jantje Smit dan weer niet. Johnny Cash wel (maar dat kan niet meer), Marilyn Manson dan weer niet. Ik zelf zou bijvoorbeeld ook geen probleem hebben dat Alain Jourgensen zich vergrijpt aan mijn werk, al kan ik me voorstellen dat menig artiest dat dan liever weer niet hoort. Toch was dat geen beletsel om als afscheidsplaat, Jourgensen stopt met al zijn bands/projecten, voor zijn vehikel Ministry een coverplaat op te nemen, maar goed, de man heeft sowieso schijt aan alles. Jourgensen gaat dan op zijn porch spelen en zal op akoestische gitaar ongetwijfeld nog wel eens “Under My Tumb”, “Roadhouse Blues”, “Black Betty” en zelfs “Radar Love” spelen. En die laatste is, samen met een stomende versie van “What a Wonderful World”, het hoogtepunt van de plaat. Die had ik graag eens live gehoord. En dat is een beetje de makke van Cover Up. Jourgensen noemt het een ultieme feestplaat, maar het is wel een feestje waar je bij had moeten wezen. Gelukkig laat de man ons achter met een breder en beter oeuvre dan deze covers, maar desalniettemin zal Cover Up best nog wel eens uit de kast komen. Voor “Radar Love”, “What a Wonderful World” en voor die obscure coverrondes in diverse popquizzen…

mij=Soulfood / Suburban