Jemig, ik ben chagrijnig. En niet zo’n klein beetje ook. Ik schop tegen een berg blaadjes aan. Kutblaadjes, en het regent ook nog. Herfst is zo’n afknapper na een lekkere zomer. Oké, de paddestoelen zijn grappig en de herfstkleuren ook wel weer mooi. Ik zie het echter even niet. Ik ben chagrijnig. Ik wil huilen. Ik ben in een melancholische bui. Bij thuiskomst draai ik de cd Ultralite van het Amsterdamse Sykosonics. Het cd’tje zat gratis bij de laatste uitgave van That Dam-magazine, dat slechts 4 Euro kost. Het doet echter totaal niet melancholisch aan. Nee, het is vrolijk, springerig, een beetje grungy, maar gaat wel tegen mijn gevoel in. Ik zet hem wat harder. Ze hebben het over storm en over het gevangen worden door de zon. Jemig, ik was toch chagrijnig. Dit kan echt niet. De aanstekelijk popdeuntjes knallen uit mijn speakers. Leuk plaatje. Erg leuk plaatje zelfs. Dat stomme herfstgevoel ook, ik wil dat helemaal niet hebben. Het is echter niet altijd hela hola in het leven van de dame en twee heren, maar dat vergeef ik ze. Ik zet hem gewoon nog harder. Sorry buren, ik heb het even nodig. Eigenlijk wist ik ook wel wat ik verwachten kon. Ik kende “Overload” al van de Silent Minority-Sampler van eind vorig jaar en zag ze ook een keer live op het podium. Ze stelden niet teleur, en dat doen ze nu ook niet. Sykosonics lijkt voor mij een goed medicijn tegen een herfstdepressie. En nu ga ik weer even naar buiten, ik ga al die kutblaadjes even uitlachen.
File: Sykosonics – Ultralite
File Under: Pop is art
File Audio: [Dump][Snoozer]