“Wie is die vrouw?”, dacht ik toen ik het eerste nummer hoorde. In ‘Follow Me Down’ dacht ik echt met Björk van doen te hebben. Maar het blijkt Rachel van Sleepy Sun te zijn. Dat drukt de pret verder niet, want het nummer vind ik meteen een lekkere binnenkomer. Maar na een paar keer draaien merk ik dat het hele UNKLE-kunstje van James Lavelle me eigenlijk niet heel erg meer kan boeien. War Stories heb ik grijs gedraaid, deels omdat ik Psyence Fiction en Never, Never, Land had gemist (ik weet, het is een schande). Maar nu ik alles ken en ze er ook nog eens End Titles…Stories For Film tussen gefrommeld hebben, is het voor mij wel voldoende. Maar mocht je UNKLE voor het eerst horen, dan valt er veel te ontdekken! James blijft een neusje hebben voor nieuw talent om mee samen te werken en de trippop is nou eenmaal zeer relaxt om aan te horen, maar ook de oude rotten zoals Gavin Clark en Joel Cadbury houden zich nog steeds staande. Het zou me niks verbazen als UNKLE binnenkort met een Best Of komt, en dat duidt er meestal op dat de poep op is, in ieder geval voor mij. Ik ben jaloers op de nieuwelingen.
mij=Surrender All / PIAS