Ik begin een beetje moe te worden van die meneer Yann Tiersen. Het eerste dat ik van het hoorde was de muziek die bij de film Amélie hoorde. Dat was leuk hoor, een beetje te vrolijk allemaal naar mijn zin, maar goed. Ik snap wel wat sommige mensen er leuk aan vinden. Het volgende teken van leven dat ik van hem kreeg was alweer filmmuziek. Goodbye Lenin was voorzien van muziek die wel heel erg verdacht veel op de muziek van Amélie leek. Je zag de mensen in de bioscoopzaal elkaar aantikken: “zegge, is dat niet de muziek van ehmm. Amelie?” Ja, dat deed hij goed die meneer Tiersen. Beetje kopieren, drie dingetjes veranderen en je hebt een nieuwe soundtrack. Maar nu ben ik hem zat, die meneer Tiersen. Het kan me niet schelen wat voor cultstatus die knurft heeft, hij moet een cursus creativiteit gaan volgen. Hij heeft namelijk weer een nieuwe plaat gemaakt, samen met mevrouw Shannon Wright. En wat heeft hij gedaan? Wat muziek uit Amélie en Goodbye Lenin bij elkaar geharkt. De wat stevigere pianonummers eruit geplukt, wat tonen gewijzigd en iets toegevoegd: mevrouw Wright mag namelijk zingen. En ja, dan dénk je in eerste instantie dat het een nieuwe plaat is. Want die stem, die lijdt af van dat geplingel. Ook al omdat ze best aardig kan zingen. Alhoewel. “Ze klinkt een beetje depressief” zei mijn betere helft laatst. Gevolgd door de vraag of de cd uit mocht. “Tuurlijk!” Meneer Tiersen kan goed kopieren. Maar daar moet hij nu toch echt mee gaan stoppen, want ik trap er niet meer in. En als u van uw geld houdt, dan trapt ù er ook niet meer in. Als u zonodig wilt weten hoe de plaat klinkt graait u maar in uw cd kast naar Amélie. Of wacht, luistert u anders naar “Out Of Season” van Beth Gibbons and Rustin Man aan. Zij kan beter zingen en hij kan originelere muziek maken. Zo, dat scheelt weer geld, want die plaat staat natuurlijk sinds vorige herfst al in uw kast.