Wat doe je als band als je laatste platen waarin je wat aan het ‘experimenteren’ bent geslagen niet echt positief worden ontvangen in tegenstelling tot de solo- en side-projects die je band doet? Sommigen doeken de boel basis op en gaan verder met de zijtakken, anderen gaan eigenwijs door op de oude voet en anderen keren terug naar hun roots. Dat is wat King’s-X in ieder geval doet op Black Like Sunday. En eigenlijk best wel op een redelijk orginele manier. De archivaris van de band, Doug Pinnick, vond dat er songs uit de jaren 1980-1988 toen King’s-X nog onder andere namen optrad lag dat toch eens opgenomen moest worden. Hoe ver terug naar je roots kun je gaan? Van sommige songs is wel duidelijk waarom ze nooit eerder op plaat verschenen. Zo is “Danger Zone” pure “Let It Be”-plagiaat en de vette Boston-sound in “Working Man” is, alhoewel lekker misschien ook iets te. Maar verder bewijst Black Like Sunday pijnlijk het gelijk van de critici. Ik heb in jaren niet zo’n goed King’s-X album gehoord. Eigenzinnig, groovend en harmonieus als in hun beste jaren, maar doordat de nummers allemaal nu opgenomen zijn klinkt het nergens outdated. En nu weer snel de grote plas oversteken voor concerten.
File: King’s-X – Black Like Sunday
File Under: “Ze kunnen het dus nog steeds”-Rock