Will Oldham, Smog, Mark Kozelek, Nick Drake. Zo hebben we de dingen waar je aan moet denken bij Adrian Crowley gelijk gehad en kunnen we nu gaan treurwilgen. Crowley klinkt namelijk zo verschrikkelijk weemoedig dat de lampen hier plotsklaps aanspringen omdat de zon zich verschuilt achter de wolken en er geen zin meer in heeft. Het liefst zou Crowley dan ook verhuizen naar ergens in het noorden, zo richting de noordpool. Weinig licht, gure winden, koukleumen in stralende poolnachten. Voorlopig hoop ik dat hij nog even in deze contreien blijft hoor, want wat een mooie liedjes staan er op A Northern Country. Sober, kaal, desolaat, maar op toch uiterst smaakvol gedecoreerd. Door hem zelf geproduceerd en niet door Steve Albini – vind u ook niet dat die naam hier veel valt? – die wel de vorige plaat van Crowley, When You Are Here You Are Family produceerde. Daar kan Crowley best een tik van opgelopen hebben en zijn eigen draai er aan gegeven hebben. Als je heel erg goed je best doet dan zou je in de stem van Crowley Chris Martin kunnen vinden. Je moet wel goed zoeken, want Crowley klinkt als het depri broertje van Martin die zijn pillen al een tijdje vergeten is in te nemen. Dan is het even slikken hoor, als je naar “Great Salt Lake” luistert. Wie daarna nog droge ogen heeft is een gevoelloos mens.
File: Adrian Crowley – A Northern Country
File Under: Ierse treurwilg
File Audio: [Great Salt Lake]