De afgelopen jaren deden de zogenaamde Knuffelrock-cd’s het goed. Het credo: Lekker klef doen op de (vrij) veilige muziek Het mag duidelijk zijn, ik heb ze niet aangeschaft. Ik hou niet van veilig. De eerste reactie op de cd van Barb Waters lag dan ook in dezelfde lijn: Wat een glad romantisch alt.country -plaatje. Nee, het was geen liefde op het eerste gezicht. Of het aan mijn stemming lag of aan de cd ervoor weet ik niet, maar bij een tweede draaibeurt beviel het me al beter. De liefde groeide, ik begon haar zelfs leuk te vinden die Rosa Duet. Ze bevat een verzameling eigen songs waarbij Barb duetten zingt met bekende namen in de Melbourne-scène, maar die buiten Australië weinig opzien baren. Mensen met wie ze in de afgelopen 20 jaren op de één of andere manier muzikaal iets mee heeft gehad. Ik durf hier vergelijkingen te trekken met de fameuze combinatie: Gram Parsons en Emmylou Harris. Barb en ik knuffelen nu heerlijk samen met gelukkig de nodige teksten die de schaduwzijde van de liefde laten horen. Op een intiem moment heb ik Barb in het oor gefluisterd dat ze de volgende keer een producer als Daniel Lanois moet zien te vinden die het geluid wat mystieker en minder clean maakt. De wereld zal haar dan mogelijk massaal gaan begeren.
File: Barb Waters – Rosa Duet
File Under: Alt.country om te knuffelen