Waarom heb ik toch eigenlijk een zwak voor Threshold? Progmetal is toch maar in beperkte mate mijn ding? Waarom gaat dan elke cd er weer in als gesneden koek. Het hangt blijkbaar niet af van de samenstelling van de band, want Threshold is al jaren een grote duiventil. Nu heeft mede oprichter Jon Jeary het pand verlaten en is vervangen door Steve Anderson. Niet dat je dat merkt hoor. Anderson neemt moeiteloos de honneurs waar. Misschien dat het live op gaat vallen omdat Jeary daar de tweede vocalen deed. Aan de kwaliteit van Subsurface verandert het weinig. Die is namelijk zoals ik gewend ben van Threshold: adembenemend hoog. Blijkbaar maakt het niet zoveel uit met wie het songschrijvertrio West (toetsen), Groom en Midson (gitaren) een plaat opneemt. Ik denk dat de bron voor mijn zwak voor Threshold hierin schuilt. Dit solide trio waakt er namelijk wel voor dat er niet vervallen wordt in eindeloze notendiarree waar menig progmetalband nog wel eens in vervalt. Bovendien schuwen de heren het ook niet om wat ‘ordinaire’ hardrock en AOR-invloeden – ik ben geneigd Kansas en Boston aan te halen – toe te laten tot de nummers. Subsurface mag dan wat technischer en harder zijn dan voorganger Critical Mass, ik stoor me er geen moment aan. Sterker nog, ik zing lekker hard mee met zanger Andrew ‘Mac’ McDermott: Subsurface is gewoon weer een stap vooruit tov het al niet misselijke Critical Mass
mij=Inside Out / CNR