Met de hedendaagse soul heb ik weinig, domweg omdat het gevoel ontbreekt. Joss Stone heeft dat gevoel in ruime mate en dat viel velen op vorig jaar. Toen bleek dat Joss Stone een zestienjarig tienermeisje was, was de hype compleet. Na een fiks verkopend debuut volgt onvermijdelijk de beruchte tweede cd: ik als luisteraar wil een minstens zo lekkere cd, de platenmaatschappij wil minstens even hoge verkoopcijfers. In de bio wordt er enorm met grote namen gesmeten, als om je te overtuigen dat het niet aan de muziek kan liggen. Trots wordt vermeld dat Joss Stone aan elf songs heeft meegeschreven, maar wel in samenwerking met onder andere massa-hitsong-producent Desmond Child. Dan krijg ik het benauwd: wordt de muziek gemaakt om heerlijk te klinken, of wordt de muziek afgestemd op de hoogste verkoopcijfers? Nou, Joss Stone gaat op Mind Body & Soul langs het randje. Het is allemaal net iets electronischer, iets gladder, kortom: net iets meer hitparademateriaal. De eerste twee nummers van de cd zijn als enige met de hele band tegelijk in de studio opgenomen en dat hoor je ook. Het klinkt als een band, waar ik verderop op de cd nog weleens het gevoel krijg dat het knap in elkaar gezet is. Helaas is knap in elkaar zetten nog geen musiceren. Joss Stone zingt prima, maar de muziek erachter mist de bezieling die de eerste cd zo bijzonder maakte. Volgende keer gewoon weer iets minder toeren en lekker met de hele band de studio in, Joss.
File: Joss Stone – Mind Body & Soul
File Under: Patiënt met Tweede-CD-Syndroom