“Hmm, wel aardig” dacht ik na het eerste nummer. “GatverDAMME!”dacht ik na het tweede. Vervolgens had ik een paar draaibeurten nodig om te ontdekken dat de nummers drie tot en met twaalf niet allemáál bereslecht zijn. Is dat tweede nummer zo erg dan? Jazeker, het klinkt namelijk als Toto vijftien jaar geleden: glad (té glad), weinig geïnspireerd (té weinig geinspireerd) en gemaakt om te scoren (té veel te scoren). En zeg nu zelf, één Toto is al meer dan genoeg. Jim Capaldi moet toch beter kunnen als medeoprichter van het legendarische Traffic met Steve Winwood. De man kan songs schrijven en kan een leuk moppie zingen, maar op deze cd is van ‘s mans bloemrijke verleden weinig te horen. Uiteindelijk was het op deze cd niet allemáál zo slecht als het eerst leek, maar het valt toch op dat Capaldi nog ergens aan het eind van de jaren tachtig lijkt te verkeren. Drumcomputers, foute koortjes, kamerbrede synthesizers, het staat er allemaal op. Daartussen vallen een aantal nummers die wél de moeite waard zijn nogal weg. De medewerking van Steve Winwood en Gary Moore kan daar ook niet veel aan verhelpen. De productie verschilt mijlenver per nummer, waardoor van eenheid ook weinig te bespeuren is. Misschien had Capaldi tussendoor even op vakantie gemoeten. Misschien had hij gewoon een EP uit moeten brengen. Dit is in elk geval een cd met teveel missers voor iemand van zijn kaliber.
File: Jim Capaldi – Poor boy blue
File Under: Teveel kaf tussen het koren
File Audio: [Poor boy blue] [Breathless]